Perhentian Islands en Kota Bharu

Perhentian Eilanden en Kota Bharu

Vanuit Langkawi gingen we met de nachtbus naar de Perhentian Eilanden. De busreis was lang en verschrikkelijk. Echt slapen konden we niet, want elke keer als de bus stopte gingen alle lampen aan en schreeuwde de buschauffeur iets. Dat was bijna ieder uur.. Maar goed, we kwamen vroeg aan bij de haven waar iemand van het bedrijf, waar we de kaartjes bij hadden geboekt, ons zou oppikken en de kaartjes zou omwisselen voor de boot. Er was niemand. Gelukkig was er wel een aardige man bij wie we in zijn kantoor mochten wachten. Na 2 bedrijven langs te zijn gegaan, hadden we eindelijk onze boot tickets. Dus we stapte na ruim 2 uur eindelijk op de boot richting de Perhentian Eilanden.

Het water leek wel steeds blauwer en helderder te worden. We gingen eerst alle stranden af, om andere mensen af te zetten. Bij ieder strand was het water zo helder en zo blauw. Echt prachtig.
We kwamen aan bij Long Beach, het was water was zo helder dat je die vissen zo zag zwemmen. Hier hadden we het D Rock Garden Resort geboekt. Met bepakking en al liepen we over het strand richting ons resort. Lekker met onze voeten in het water. We checkte in, aten wat, pakten onze badlakens en belandde we op het strand. Lekker even luieren, boekje lezen en bruin bakken. 'S avonds eindige we bij het BuBu Resort met een flesje wijn. Heerlijk. 

Voor de volgende dag wilde we graag een tour doen met een klein privé bootje naar de 3 prachtigste punten van de eilanden. The Fish Garden, Shark Point en Turtle Point. Dit kon vanaf 40 ringgit, dit was ongeveer een tientje. We stapte de boot op en gingen naar onze eerste stop. Shark Point. Onze tour guide ging met ons mee het water in en zocht met ons mee naar de haaien. Het was dezelfde soort haaien die we al eens eerder hadden gezien in Thailand. De Zwartpuntrifhaaien. Na maar een paar minuten zoeken vonden we de eerste haai. Het was weer zo gaaf om ze te zien. De haai zwom ons heel rustig voorbij. Naast alle haaien, waren er ook ontzettend veel vissen in allerlei vormen, maten en kleuren. Het koraal wat er onder lag was zo mooi en had ook mooie kleuren, maar ook zag je, helaas, veel koraal wat dood was. Of door de boten, visnetten of door de opwarming van het water.
Op naar The Fish Garden. We klommen weer op de boot en gingen naar de andere kant van het eiland. We doken het water in met onze snorkels en een wereld van prachtig koraal en honderden vissen ging voor ons open. Het was zo mooi. We snorkelde langs alle koralen die soms zo groot waren dat je er onderdoor of tussendoor kon zwemmen. Om iedere hoek was er wel weer wat nieuws te zien en ineens zagen we een anemoon met 3 clownvissen (Nemo) erin. Ondanks dat dit ontzettend mooi was en wij hier nog uren kon de snorkelen om te genieten van al het moois wat de zee ons te bieden had, wilde we heel graag naar Turtle Point. Dus we klommen er uit en gingen richting Turtle Point.
We gingen weer naar een ander deel van het eiland, en we hadden er zo'n zin in. Het zou voor ons de eerste keer zijn om te zwemmen met zeeschildpadden. Hoe geweldig is dat? We kwamen aan en wachtte geen moment. Duikbril op en gaan! Het duurde niet lang of we zagen de eerste schilpad. Wat een prachtig beest en wat was hij groot. Zeker een meter of anderhalf. Hij zat rustig te grazen aan het zeegras en stoorde zich totaal niet aan de mensen die om hem heen zwommen. We mochten van onze gids naar hem toe zwemmen, foto's maken en filmen, maar absoluut niet aanraken. Om de 30 minuten gaat de schildpad ademhalen en daarna graast hij weer verder. Dus we besloten hierop te wachten en voor het we wisten ging hij naar boven. Hij zette af met zijn grote vinnen en zwom langzaam naar boven. Jarno bedacht zich geen moment en dook onderwater zodat hij samen met de schildpad kon zwemmen. Dit zorgde voor hele mooie foto's. Later zocht onze gids nog een andere schildpad zodat we wat rustiger foto's konden maken en de schildpadden ook meer rust hadden. Na ontzettend te hebben genoten van deze onvergetelijke ervaring gingen we terug naar 't eiland waar we de rest van de dag een beetje hebben gerelaxed en wat drankjes hebben gedronken.

We hadden gehoord dat Coral Bay een prachtig strand was en als je zo de naam hoorde, moest de onderwater wereld ook prachtig zijn. Dit strand lag aan de andere kant van ons eiland wat maar 10 minuten lopen was. Dus we besloten om op onze laaste dag die kant op te lopen. We pakte onze spullen en liepen over een slecht pad door de jungle heen en onderweg kwamen we 2 leguanen tegen. Eentje schrok zo erg, dat hij gelijk weg schoot. Toen we aan kwamen op Coral Bay viel het ons eerst best tegen. Het strand was wat viezer en rommeliger dan bij ons. We legde onze handboek neer en Jarno ging lekker snorkelen, terwijl ik lekker m'n boek kon lezen en op spullen kon passen. Na een uurtje of anderhalf kwam hij terug en zei hij dat het eerste stuk vooral dood koraal was, maar dat als je wat verder zwom dat het daar prachtig was en dat hij een zwartpuntrifhaai van zeker 2 meter had gezien. Ik moest echt mee om het te zien. Dus huurde een extra snorkelset, liepen een stuk van het strand af, verstopte onze waardevolle spullen tussen de rotsen en gingen het water in. Jarno had gelijk, het was hier zo mooi. Overal waren gigantische schelpen, koraal en ontzettend veel verschillende soorten vissen. Het beste was, was dat we er met z'n 2e waren. We zwommen een heel stuk de ene kant op en weer terug de andere kant op. Omdat er een onweersbui op de loer lag, gingen we terug. We dronken even een biertje bij een klein café en gingen daarna terug naar Long Beach.
We namen een douche en gingen op zoek naar avond eten. Na nog geen honderd meter zagen we iets wonderbaarlijks. Er kwam een schildpad het strand op om haar eieren te leggen. Dit was zo uniek en magisch. De schildpad schoof zichzelf met haar vinnen over strand terwijl steeds meer mensen zich om haar heen verzamelde. Ik besloot naar een paar duikinstructeurs te lopen, die we de avond daarvoor hadden ontmoet, zodat ze misschien iets konden doen. Zij belde een sanctuary speciaal voor schildpadden, zodat de eieren geraapt konden worden en veilig konden worden uitgebroed. Ondertussen verzamelde zich rond de schilpad een menigte. Ze maakte foto's met flitsen waardoor een aantal mensen behoorlijk kwaad werden omdat die flitsen de schildpad verstoord. Er kwamen steeds meer mensen en het magische van de ervaring was er wel af. Jarno en ik bleven met een aantal andere op een goede afstand terwijl andere er bijna boven op zaten. Ik vond het echt enorm treurig om te zien dat mensen zo met de natuur omgaan en het letterlijk geen ruimte geven.
Nadat de eieren waren meegenomen door de sanctuary, verdween de menigte en gingen we ook nog wat te eten scoren. In plaats van echt avond eten werd het een late night snack. Ook prima, we hadden wat in onze buiken.

De volgende ochtend pakte boot naar het vaste land, waar we bij een reisbureau een nachtbus probeerde te krijgen naar Singapore, maar deze was er niet. We bekeken alle opties en we besloten eerst naar Kota Bharu te gaan. Dit ligt nog meer naar het noorden vlak bij de grens van Thailand. Gek eigenlijk, want we moesten naar het zuiden. We pakte de lokale bus naar Kota Bharu en sliepen daar een nacht bij Pawe Backpackers Lodge. Kota Bharu is een stad dat de hoofdstad is van de Islamitische provincie in Maleisië en de mensen waren heel vriendelijk en gastvrij. Het gekke is, is dat je nergens in de stad zelf een biertje kan kopen. Behalve als je naar Chinatown gaat. Daar stonden gelijk de borden van bier en andere dranken buiten. Letterlijk de poort van Chinatown was een totaal andere wereld. Dus we dronken een biertje en de volgende dag liepen we nog wat rond door de stad om vervolgens in de avond de nachtbus te pakken naar Singapore.