Siquijor Island
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Jarno
31 Augustus 2019 | Filipijnen, Siquijor Island
Een nieuw eiland. Zin in! We hadden zulke goede verhalen gehoord over dit eiland, dat we er wel heen moesten gaan. Onze eerste dag kwamen we laat aan bij het Rest & Relax Guesthouse. Het zat nog geen minuut van de haven af! Echt heel fijn.
De volgende dag huurde we een scooter en gingen we het eiland verkennen. We hadden een grot, de Cantanbon Cave, gevonden die heel mooi moest zijn. Dus we trokken onze pas gewassen kleding aan en gingen op ons scootertje er heen. De grot was in het midden van het eiland. Via smalle, slechte weggetjes reden we er naartoe. Er liepen koeien, kippen en honden over de wegen. We zagen allemaal kleine huisjes en mensen die vrolijk naar ons zwaaiden. In een van de kleine dorpjes was de grot. We kregen een helm met een lampje en een soort crocs die we aan moesten doen. Na 10 minuten lopen kwamen we aan bij de ingang van de grot, wat een klein gat in de grond was. Er was overal modder en onze pas gewassen kleren waren niet zo schoon meer.. Grotendeels liepen we door het water of klommen we over rotsen en af en toe werden we verrast met witte stalactieten en stalagmieten. Met het licht van de zaklamp leken ze nog meer te glinsteren. Echt heel mooi en het zorgde voor hele mooie foto's.
Na de grot besloten we ergens te gaan eten. We besloten door te rijden naar de andere kant van het eiland richting San Juan. Dit dorp of stad, wat het dan ook is, was een stuk toeristischer dan waar wij zaten. Er zaten een hoop restaurants en resorts vlak aan de kust. We kozen er eentje uit en hebben heerlijk aan het water met z'n 2e gegeten.
Op internet had ik een aantal dingen gevonden die we de volgende konden doen. Cambugahay Falls en Salagdoong Beach. Als eerste gingen we naar de waterval die ongeveer 3 kwartier rijden bij ons vandaan was. Dus we stapten weer op onze scooter en gingen er heen. We besloten weer binnendoor te rijden over de kleine weggetjes. Langs de kleine huisjes en dorpjes. Het is echt heel leuk om te zien hoe de lokale mensen wonen en vooral dat ze zo naar je zwaaien. Het blijft toch echt een hele andere wereld. Toen we aan kwamen bij de waterval moesten we eerst een stuk naar beneden lopen. We namen een biertje mee, die we later bij de waterval dronken. Deze waterval was wel echt super toeristisch. Je kon er in het water slingeren, op vlotten naar de waterval toe varen en er stonden allemaal kleine winkeltjes die van alles verkochten. Heerlijk om even te relaxen!
Na de waterval gingen we naar Salagdoong Beach. Jani was hier al voor ons geweest en hij vertelde ons dat je hier kunt cliff jumpen. Of te wel, van de rotsen af de zee in springen. Voordat we het strand op konden moesten we een fee betalen. Die Filipinos houden wel echt van hun fee. (geen elfje hoor, belasting helaas) Overal waar je heen gaat, of wat je gaat doen, je betaald altijd een fee en als toerist betaal je natuurlijk de hoofdprijs. Gelukkig gaat het altijd om kleine bedragen. Op Salagdoong Beach was een rots blok met een glijbaan, die buiten gebruik was, en 2 hoogtes waar je af kon springen. 1 was volgens Aziatische begrippen 15 meter (volgens ons 7 meter) en de andere was 20 meter (volgens ons 12 meter). Ja die Aziatische begrippen, blijft leuk. Je weet nooit wat je kan verwachten. Natuurlijk begon Jarno van de hoogste met een achteruitsalto, waar voor hij een daverend applaus kreeg. Die is echt niet gauw bang! Ik daarin tegen ben echt schijterd en al helemaal met hoogtes, maar ik ben wel van de laagste af gegaan. Na nog een paar keer te hebben gesprongen gingen we terug naar ons guesthouse. We moesten onze tassen alweer in te pakken en ons klaar te maken voor de boot die we de volgende dag zouden nemen. Opnieuw naar een nieuwe plek en naar een van de meest onvergetelijke momenten ooit!
De volgende dag huurde we een scooter en gingen we het eiland verkennen. We hadden een grot, de Cantanbon Cave, gevonden die heel mooi moest zijn. Dus we trokken onze pas gewassen kleding aan en gingen op ons scootertje er heen. De grot was in het midden van het eiland. Via smalle, slechte weggetjes reden we er naartoe. Er liepen koeien, kippen en honden over de wegen. We zagen allemaal kleine huisjes en mensen die vrolijk naar ons zwaaiden. In een van de kleine dorpjes was de grot. We kregen een helm met een lampje en een soort crocs die we aan moesten doen. Na 10 minuten lopen kwamen we aan bij de ingang van de grot, wat een klein gat in de grond was. Er was overal modder en onze pas gewassen kleren waren niet zo schoon meer.. Grotendeels liepen we door het water of klommen we over rotsen en af en toe werden we verrast met witte stalactieten en stalagmieten. Met het licht van de zaklamp leken ze nog meer te glinsteren. Echt heel mooi en het zorgde voor hele mooie foto's.
Na de grot besloten we ergens te gaan eten. We besloten door te rijden naar de andere kant van het eiland richting San Juan. Dit dorp of stad, wat het dan ook is, was een stuk toeristischer dan waar wij zaten. Er zaten een hoop restaurants en resorts vlak aan de kust. We kozen er eentje uit en hebben heerlijk aan het water met z'n 2e gegeten.
Op internet had ik een aantal dingen gevonden die we de volgende konden doen. Cambugahay Falls en Salagdoong Beach. Als eerste gingen we naar de waterval die ongeveer 3 kwartier rijden bij ons vandaan was. Dus we stapten weer op onze scooter en gingen er heen. We besloten weer binnendoor te rijden over de kleine weggetjes. Langs de kleine huisjes en dorpjes. Het is echt heel leuk om te zien hoe de lokale mensen wonen en vooral dat ze zo naar je zwaaien. Het blijft toch echt een hele andere wereld. Toen we aan kwamen bij de waterval moesten we eerst een stuk naar beneden lopen. We namen een biertje mee, die we later bij de waterval dronken. Deze waterval was wel echt super toeristisch. Je kon er in het water slingeren, op vlotten naar de waterval toe varen en er stonden allemaal kleine winkeltjes die van alles verkochten. Heerlijk om even te relaxen!
Na de waterval gingen we naar Salagdoong Beach. Jani was hier al voor ons geweest en hij vertelde ons dat je hier kunt cliff jumpen. Of te wel, van de rotsen af de zee in springen. Voordat we het strand op konden moesten we een fee betalen. Die Filipinos houden wel echt van hun fee. (geen elfje hoor, belasting helaas) Overal waar je heen gaat, of wat je gaat doen, je betaald altijd een fee en als toerist betaal je natuurlijk de hoofdprijs. Gelukkig gaat het altijd om kleine bedragen. Op Salagdoong Beach was een rots blok met een glijbaan, die buiten gebruik was, en 2 hoogtes waar je af kon springen. 1 was volgens Aziatische begrippen 15 meter (volgens ons 7 meter) en de andere was 20 meter (volgens ons 12 meter). Ja die Aziatische begrippen, blijft leuk. Je weet nooit wat je kan verwachten. Natuurlijk begon Jarno van de hoogste met een achteruitsalto, waar voor hij een daverend applaus kreeg. Die is echt niet gauw bang! Ik daarin tegen ben echt schijterd en al helemaal met hoogtes, maar ik ben wel van de laagste af gegaan. Na nog een paar keer te hebben gesprongen gingen we terug naar ons guesthouse. We moesten onze tassen alweer in te pakken en ons klaar te maken voor de boot die we de volgende dag zouden nemen. Opnieuw naar een nieuwe plek en naar een van de meest onvergetelijke momenten ooit!
-
31 Augustus 2019 - 11:57
Irene Van Doornik En Geurt Van Ginkel:
Wat een prachtige foto's weer bij wederom een boeiend reisverslag! We genieten elke keer weer van jullie belevenissen. Benieuwd wat jullie nu weer gaan meemaken......
Liefs van ons, Geurt en Irene -
31 Augustus 2019 - 13:20
Simon:
Super gaaf -
31 Augustus 2019 - 16:11
Helma:
Super tof verhaal weer . Had niet anders verwacht van Jarno deze salto sprong. Mooie plaatjes en meegenoten van jullie verhaal.
Liefs -
02 September 2019 - 10:13
Marjon:
Gaaf verhaal weer Lotte en Jarno
Het blijft een groot avontuur, geweldig
Om dit zo mee te kunnen lezen en beleven
-
02 September 2019 - 11:32
Mieke En Jan Sloot:
Hallo Lotte en Jarno.
En jullie reis duurt maar voort. Prachtig de beschrijving van jullie avonturen. Soms hebben we het idee dat we meerijden op de scooters en meegenieten van die vriendelijke mensen die aldoor zitten te zwaaien.
Het eten ziet er ook al zo lekker uit.
Ook laten de foto's een bevestiging zien van de beschrijving. Ga vooral lekker door.
En groetjes van Mieke en Jan Sloot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
