Đà Lạt

Ja, deze keer schreef ik niet waar we heen gingen, maar onze volgende bestemming was Đà Lạt. Een prachtige stad met veel Franse invloeden in de bergen. Deze stad staat vooral bekend om zijn bloemen, heerlijke klimaat en wijn. En ik moet zeggen dat Đà Lạt een van de mooiste steden is waar ik tot nu toe ben geweest.

We boekte met Mitch, Leo, Pauli en Chris een bus van Mũi Né naar Đà Lạt, dat duurde ongeveer 5 uurtjes. Het viel reuze mee. We zagen de stad, het platteland en de palmbomen langzaam veranderen in heuvels en dennenbomen. Verscholen tussen de heuvels lag de prachtige stad. We reden door de stad die erg schoon was, je zag bijna geen afval langs de wegen. De bloemen en goed bijgehouden struiken of bomen fleurde de stad nog meer op. We hadden het Mr. Peace Hostel geboekt, deze kregen we als tip van Daan. Bij aankomst merkte we gelijk al dat dit een leuk verblijf zou worden. Het personeel was zo vrij en gezellig. Totaal niet formeel maar gewoon vriendelijke, grappig en alles was goed geregeld. Iets waarvoor je terug zou komen. We aten gezellig mee met het Family Dinner. Dat is gewoon een avondmaal met het hostel. Super gezellig.

Voor de volgende dag huurde we scooters en wilde we naar de Elephant Waterfall. Dit scheen een prachtige waterval te zijn en een must om te doen in Đà Lạt. Het was ruim 3 kwartier rijden. We hadden in verband met het regenseizoen even de weersverwachting gecontroleerd. Er was een kleine kans op regen dus dat moest vast wel goed gaan. We reden over een prachtige weg door de hooglanden van Vietnam. Om elke hoek was er wel weer een nieuw uitzicht om van te genieten, maar we zagen in de verte een donkere lucht aankomen. Nog 5 minuten, dan zouden we er zijn. Maar ineens begon het keihard te regenen. Zo hard, dat we besloten te schuilen. Jarno en ik stonden met ze 2e in een soort garage. De andere scholen ergens anders. Wij kwamen er achter dat de garage, een local restaurant was. We appte de rest die met hun regenjassen op de scooter toch maar naar ons kwamen. De eigenaresse van het restaurant leerde ons hoe we fresh springrolls moesten maken en ik moet je zeggen, ze waren heerlijk. Wat hebben we genoten met z'n alle en wat is het leuk om van een local te leren hoe je ze moet maken.
De regen was inmiddels gestopt en we reden verder naar de Elephant Waterfall. We waren net op tijd, want ze gingen bijna dicht. Via kleine paden, maar echt hele smalle, kleine paden, klommen we naar beneden richting de waterval. Het pad was glad en korkelde langzaam naar beneden. Jarno vond het super, ik vond 't toch wel een beetje spannend. We kwamen aan bij de waterval en wat een kracht. Het water kletterde op de rotsen. De waterval was nog groter dan normaal in verband met de harde regen. Wat voor ons natuurlijk alleen maar mooiere plaatjes opleverde. Net als de Fairystream had dit water ook een roestachtige kleur wat een super gaaf effect gaf.
Op de terug weg was 't donker en koud. We konden voor de aller eerste keer onze jas aan. Langs de weg zag je de vuurvliegjes oplichten, wat de donkere wegen weer wat sprookjesachtig gaf.

Onze laatste dag besloten naar de bekende Cable Cart te gaan. Een kabelbaan die volgens jarno een beetje op een skilift leek. Chris en Leo gingen samen en wij gingen samen met Pauli en Mitch. Vanaf de kabelbaan had je prachtig uitzicht over de stad en de natuur. We gingen over de heuvels en daarna kregen we weer een nieuw uitzicht. Echt geweldig. Na de kabelbaan gingen we naar de Trúc Lâm Đà Lạt Zen Monastery. Een tempel complex. Wat werkelijk echt het allermooiste tempel complex wat we hebben bezocht. Het was goed onderhouden. Mooie onderhouden tuinen met prachtige bloemen. Van de bonzai bomen hadden ze kunst werken gemaakt met vazen of versieringen in de stam. De tempels waren van binnen authentiek ingericht, met veel donker hout en natuurlijk een gigantisch gouden Buddha beeld. Er was een monnik in een oranje gewaad die zorgde dat iedereen respectvol was naar Buddha. Je schoenen moesten uit, je hoofd mag nooit hoger zijn dan dat van Buddha, en foto's maken mag niet. Guess what we did? We maakte een foto van buiten. Je moet af en toe een beetje creatief zijn. Nadat we heerlijk door de tuinen hadden gelopen, gingen we terug naar de kabelbaan en terug naar ons hostel. Hier hebben we lekker gerelaxed en eigenlijk gewoon niet veel gedaan.

We boekte, met de hele groep, een slaapbus naar Hội An. De rit zou gelukkig maar tussen de 15 en 17 uur duren.... En nu maar hopen dat dat geen Aziatische tijden zijn.