Udawalawe National Park

Vanuit uit Ella gingen we naar Udawalawe, dat is een klein dorpje vlak naast het Udawalawe National Park, maar het was nog niet zo makkelijk om daar te komen. Het openbaar vervoer is behoorlijk chaotisch in Sri Lanka, maar een taxi was echt te duur. In Ella namen we de bus richting Wellaweya. Daar stapte uit en natuurlijk kwamen er weer allemaal taxi en tuktuk chauffeurs ons "helpen". Er gingen geen bussen direct naar Udawalawe. Volgens de chauffeurs moesten we 3 uur wachten en zeker nog 2x overstappen. Misschien was het beter met de taxi te gaan? Volgens het rijschema, Google en een kantoormedewerker, kwam er een bus richting Colombo en die moesten we hebben, maar volgens de taxichauffeurs was dat niet zo. We besloten het er maar op de gokken en 3x raden, de bus kwam gewoon en hij ging ook nog eens direct naar Udawalawe. Wat een oplichters die taxichauffeurs. Lekker met de bus dus. Onderweg naar Udawalawe zagen we al 5 wilde olifanten! Ze stonden daar gewoon te grazen?! Dat hadden we echt niet verwacht. Wat gaaf!

We hadden een leuk resort, het Chill House Safari Resort. Echt een resort was het niet, meer een guesthouse en dat was prima. De eigenaar was ontzettend aardig en zijn vrouw kon ontzettend goed koken. De volgende dag gingen we 's ochtends vroeg op safari in het Udawalawe National Park. Er zaten nog 2 Duitse meiden bij ons in de jeep, die waren overigens erg saai, geen gesprek mee aan te knopen, maar door hun kregen we wel korting. We reden door een hele grote poort en er stapte nog een parkranger bij ons in. Na nog geen honderd meter werden we al verrast door wilde pauwen. Echt prachtige vogels. Over een hobbelige zandweg reden we verder het park in. Het was een prachtig park met echt van alles was. Je had lage struik gewassen, hoge bomen, meren en rivieren. In dit park komen ook jaguars voor, hoe gaaf is dat? Maar de kans dat je die ziet, is heel klein. Onze gids had er in 7 jaar maar 5 gezien. We reden weer verder en ineens staken er allemaal reeën de weg over. Een mannetje met een groot gewei, gevolgd door wat dames. Ik vond ze er maar schattig uitzien met hun bruine vacht met witte stippen. Nadat de reeën weg waren, reden we verder en ineens achter de bosjes stond een grote olifant. Hij stond daar een beetje te eten en liep langzaam richting de weg, die hij later overstak. Wat zijn die olifanten toch grote en machtige dieren. Zo bijzonder om ze zo in hun natuurlijke leefomgeving te mogen zien. We reden steeds verder het park in en we zagen nog heel veel meer olifanten, waaronder ook kuddes met een baby olifanttje van ongeveer 2 weken oud. Onze ranger zei dat het heel bijzonder was om zo'n jong olifantje te zien. Hij was zo schattig en verstopte zich steeds onder zijn moeder. We bleven staan en genoten enorm van deze bijzondere baby. We zagen hem bij zijn moeder drinken en spelen in de modder. De modder was erg glad, waardoor hij steeds uitgleed en door de modder rolde. Natuurlijk met z'n wakende moeder aan zijn zijde. Het was erg aandoenlijk om te zien. We maakte een korte stop bij rivier, waar we wat makaken in de bomen spotte. Die aapjes zitten ook overal. Na de stop reden we verder en we kwamen zelfs iets heel bijzonders tegen. De voetsporen van een luipaard. De kans dat we er een tegen zouden komen was ontzettend klein. In het hele Udawalawe National Park leven er maar 10, dus dat we de voetsporen zagen was heel bijzonder. We reden vanuit het bos naar een open vlakte, waar je overal olifanten zag. Kuddes met jongen en de solidaire mannetjes olifanten. In deze tijd van het jaar is het paarseizoen voor de olifanten en de mannetjes lieten dat weten ook. Ze verspreiden een ontzettende smerig geur. Ik kan het nergens mee vergelijken, maar het is echt heel smerig. Dat die dames olifanten dat lekker vinden. Op die vlakte lag ook een meer, waar we verschillende vogels zagen en een aantal krokodillen. Het was zo gaaf om al die dieren te zien en nog gaver om ze in het wild te mogen zien! De safari was echt geweldig en meer dan geslaagd.

Na de safari gingen we naar een Baby Olifanten weeshuis. Waar ik zo mijn vooroordelen over had. Olifanten hebben sterke familie banden en laten niet zomaar een baby achter. Dus hoe komen ze aan de babies? We deden onderzoek op internet en lazen over het algemeen positieve reviews en besloten daarom een gok te wagen. Bij het weeshuis konden we alleen kijken naar het voederen van de jonge olifanten, meer niet. De olifanten liepen in een grote wei en om de beurt verder de naar de voederplek gestuurd. De kwamen rennend en trompetterd aan. Zo enthousiast of zouden ze erge honger hebben? Ze zagen er niet mager uit ofzo. Nadat de olifanten hun fles hadden gehad, werden ze naar een plek gestuurd, waar allemaal takken lagen. Hier konden ze lekker blaadjes eten. Er kwamen steeds meer babies vanuit de wei naar de voederplek. In totaal waren er zo'n 40 jonge olifanten in het weeshuis en ze zouden er al meer dan 150 weer vrij hebben gelaten in de nationale parken in Sri Lanka. Er werd ons verteld dat in dit weeshuis jonge olifanten worden opgevangen vanuit heel Sri Lanka. Als de jonge olifanten voor zichzelf kunnen zorgen en een bepaalde leeftijd hebben bereikt, dan worden ze weer vrij gelaten. Klinkt goed, maar of het in de praktijk ook zo werkt? Dat weten we niet zeker.

Die avond werd er ontzettend lekker voor ons gekookt. Echt, die Sri Lankanen kunnen heel goed koken. De volgende dag bracht de eigenaar ons naar Mirissa, een klein plaatsje aan het strand en het schijnt een hotspot te zijn om te surfen!