Koh Rong & Koh Rong Sanloem

Eindelijk gingen we weer naar het strand. De foto's die we van de eilanden vonden waren niets anders dan witte stranden, palmbomen en een azuur blauwe zee. Hier waren we echt even aan toe. Vanuit Kampot pakte we de bus naar Sihanoukville waar we met Pauli hadden afgesproken. We boekte een ticket voor de boot die ons naar Kaoh Touch op het eiland Koh Rong bracht. Ons plan was om het hele eiland te zien en van strand naar strand te gaan. In Kaoh Touch boekte we een kamer van Roots Travel Hostel. Onze kamer was volledig van hout en overdag was het qua warmte niet uit te houden. Volgens mij zaten we ook dicht t bij een riool want af en toe kwam er een ontzettend "lekker" geurtje voorbij.

Onze eerste dag gingen we naar Police Beach. Een strand met prachtig wit zand, azuur blauwe zee met een restaurant. Samen met Pauli hebben we hier de hele middag lekker gezeten en gerelaxed. De volgende dag zijn we naar 4K Beach gegaan, om 2 dagen in een tent te slapen bij Reef On The Beach. Een prachtig hostel waar je vanuit het restaurant zo het strand op kon lopen. Er stonden banken en er hingen overal hangmatten aan de palmbomen. Jani kwam die dag ook naar Koh Rong en boekte dezelfde plek als wij.
Wat was dit een prachtige plek. Nog mooier dan Police Beach. Het zand leek nog witter, de zee nog helderder en er stonden overal palmbomen. Dit was werkelijkwaar een paradijs. De jongens hadden al snel het bier en de pooltafel gevonden terwijl ik mijn tijd besteedde aan zonnebaden en zwemmen. We hadden een soort vakantie in onze vakantie. Geloof 't of niet, maar reizen is soms best vermoeiend.

Onze eerste volledige dag besloten we te gaan kanoën naar een strand verderop, Sons of Beaches. Hier zou een verlaten resort zijn. Wat best vet is om eens even van dichtbij te bekijken. Jarno en Jani huurde de kano's bij de receptie en we konden gaan. Ik en Jarno deelde een kano en Pauli en Jani. Gelukkig hadden we wind mee en paddlede we zo naar Sons of Beaches. We legde de kano's op 't strand en liepen naar het verlaten resort. Jarno riep nog: 'Hello, someone there?', maar we kregen geen reactie. Ja, het was dus echt verlaten. Het was een grote bende en vol met afval. Net zoals het strand. Echt vreselijk om te zien dat prachtige tropische eilanden zoals deze ernom vervuild zijn. Later hebben Jarno en ik nog wat afval van 't strand meegenomen en weggegooid. Goed van ons he?

Na 2 nachten besloten we nogmaals 2 nachten te blijven en na die 2 nachten nog maar 3 nachten. Waarom ook niet? Mitch zou ook naar Koh Rong komen samen met een meisje uit Australië, Joy. Dus we besloten op ze te wachten zodat we elkaar zouden zien.
Het eten bij Reef On The Beach was niet echt denderend. We hadden allemaal al sinds we waren aangekomen last van onze darmen en diaree. Ik had er meer last van dan de jongens, maar ach, het was een prachtige plek om op de wc te zitten.
De jongens waren, net zoals de eerste dag, nog even fanatiek met poolen. Ze speelde zelfs competities tegen anderen en werden regelmatig 1ste, waardoor ze weer werden uitgedaagd.
Ik leerde een Nederlands meisje van 3 kennen, Nova. Zij was met haar ouders 6 maanden door Azië aan het reizen. Hoe vet is dat? Met haar heb ik zandkastelen gebouwd, krabbetjes en schelpjes gezocht en ja, wat deed je nog meer op 't strand toen je klein was? Echt even een jeugdsentiment moment.

Aan het einde van 4K Beach, zat een resort met een infinitypool. Zo'n zwembad waar 't water over de rand loopt. Hier kon je de hele dag zwemmen als je wilde, maar dan moest je wel 1 drankje halen bij de bar. Zo gezegd, zo gedaan. Samen met Jani en Pauli gingen we die kant op en bleek 't ook nog eens happy hour te zijn. Cocktails! Dus ik zal eerlijk zijn.. Het bleef niet bij 1 drankje.

Mitch en Joy hebben we helaas niet veel gezien op Koh Rong. Joy had erg last van haar buik en niet veel later werd Mitch ook nog ziek. Er was ook gewoon echt iets mis met dat eten hoor. Ik had er zelf ook last van. Echt ziek was ik niet, maar pijn in m'n buik en krampen waren wel van de partij.

Poppy, een Brits meisje, had ons verteld dat er lichtgevend plankton zou zitten in de zee. Als we 's nachts de zee in zouden gaan, zouden we het gegarandeerd zien. Diezelfde avond gingen we de zee in en ze had gelijk. We liepen nog geen paar meter de zee in en de plankton rondom ons lichaam gaf licht. Je zag honderden kleine lichtjes in het water verschijnen zodra je het bewoog. Bovenwater zag dit er al geweldig uit, maar onderwater was dit nog heel veel mooier. Zo mooi dat het bijna niet echt leek. Ken je die film Avatar? Het voelde bijna alsof je onderwater in die film zat.

Jani, Mitch en Joy vertrokken naar Koh Rong Sanloem, een eiland verderop. Wij en Pauli waren er nog niet aan toe om afscheid te nemen van deze plek. Waarom zouden we ook? We hadden geen haast. Pauli en Jarno leerde 2 Zuid-Afrikanen kennen, Wijnand en Carlo. Ik weet niet wat het was, maar het klikte super goed met die jongens. Ze gingen uit, speelde pool en hadden het super naar hun zin. Omdat ik niet fit was, ging ik niet mee. Ik ging optijd naar bed in de hoop dat ik uit zou rusten en misschien mij beter zou gaan voelen. Wat overigens niet had gewerkt.

We wilde nog een nacht bijboeken. Afscheid nemen van deze plek lukte niet echt. Waarom zouden we ook? Sanloem moest ook wel heel erg op Koh Rong lijken. Maar Reef On The Beach was vol. We konden niet meer bij boeken en moesten dus weg. Dit deed wel even pijn en vooral bij de jongens. Maar we hadden geen keus. We boekte de boot van 12 uur voor de volgende dag om naar Sanloem te gaan, hadden een dorm (een kamer met stapelbedden) voor Pauli geboekt en een huisje voor mij en Jarno van Jungle Republic. Jani zat al op ons te wachten bij de pier. We moesten best wel een stukje lopen dus besloten we onderweg een lunchpauze te houden. Na onze lunch brachten we onze backpacks naar de accomodatie en gingen gelijk door naar Lazy Beach. Dit zou echt een prachtig strand moeten zijn met een prachtige zonsondergang. Omdat dit strand aan de andere kant van 't eiland lag moesten we ongeveer 20 minuten lopen door de jungle. Het pad was smal en de jungle was erg dicht. Op sommige plekken hadden ze alle struiken weggebrand en was de jungle erg lelijk. Op andere plekken was het dichtbegroeid met allerlei tropische bomen en planten. Lange lianen sierde de bomen. Door alle geluiden van de dieren die er leefde was het jungle plaatje compleet. We kwamen aan bij 't strand en zochten een mooi plekje waar de zonsondergang goed konden zien. De lucht veranderde van oranje, naar roze en naar rood. Door de wolken leken de kleuren nog mooier uit te komen. Op de terug weg was 't pikdonker en we moesten nog 20 minuten terug lopen door de jungle. Lang leven 2019, het jaar waarin bijna iedereen een zaklamp heeft op z'n telefoon. Er was gelukkig ook maar een pad, dus verdwalen konden we niet. Wat wel een geruststelling was. Na dat we waren aangekomen bij ons huisje besloten we maar lekker te gaan slapen.

Onze 2e dag besloten we te gaan vissen. Jani, Mitch, Joy en Pauli gingen ook mee. De hele groep was dus compleet. We gingen op een longtail boot de zee op. Na ongeveer 15 minuten varen kwamen we aan bij een plek waar we eerst mochten snorkelen. Er was veel koraal en overal zwom vis. Alleen veel zicht had je niet. Het was was troebel en als je verder dan 4 meter kon zien was het veel.
De visplek was nog eens 10 of 15 min varen. Aan deze kant was 't water ook troebel. Ik denk dat 't kwam door de heftige regen van van de nacht daarvoor. We kregen een soort klossen met vis draad erom heen gewikkeld. Waren dit echt onze vishengels? Ja, hier moeten we het mee doen. Op de lokale manier. Op de eerste visplek zat weinig tot geen vis. Je voelde ze wel knabbelen maar de hele boot ving niks. Dan maar op zoek naar een andere plek. Deze plek lag dichter bij 't eiland. Voor we 't wisten hadden we beet en niet veel later weer. We vingen vrij veel vissen. Jarno had zelfs 2 vissen in een keer gevangen. Hij had een klein visje beet en die werd onderweg naar boven gegrepen door een grotere vis. Hoe gek is dat? Maar de meeste waren klein. Omdat ze zo klein waren besloten we ze terug te gooien zodat ze nog verder konden groeien. Na een tijdje gingen we terug naar Sanloem en sloten we de avond af met pizza.

De dag erna vertrokken Mitch en Joy naar Phnom Penh zodat zij terug kon vliegen naar Australië. Mitch zouden we later weer zien in Vietnam. Na nog lekker dagje aan het strand gingen wij ook de volgende dag weg. Samen met Pauli en Jani boekte we een nacht in Sihanoukville zodat we de volgende dag naar land nummer 4 konden gaan. Toen we in Sihanoukville, wat overigens de meeste smerige stad ooit is, aankwamen goot het van de regen. De meest heftige regen die we tot nu toe hadden gezien. Liepen we daar, alles doorweekt, op zoek naar een tuktuk en die vroegen natuurlijk de hoofdprijs. Ja dag! Dus na een aantal tuktuk kwamen we er een tegen die ons voor een redelijke prijs naar ons hotel, Mangroves and More, wilde brengen. We moesten best een stuk rijden en de regen hield maar niet op. We reden door de stad, verder langs akkerbouw, langs kleine krotachtige wegrestaurants en uiteindelijk kwamen we op een ontzettend slechte zandweg. Dit kon nooit goed gaan. Zo goedkoop ergens overnachten en dan op zo'n plek. Maar niets was minder waar. We kwamen op een prachtig, goed onderhouden resort uit. Onze kamer had 3 tweepersoonsbedden bedden en we hadden een privé terras met uitzicht op de mangrove. En dat voor 20 euro. Ongelooflijk toch? Na een super nacht te hebben gehad, gingen we met de bus naar..... Vietnam!!