Cebu Island

Op Siquijor pakte we de boot naar Dumaguete op het eiland Negros. Eenmaal daar aangekomen moesten we met een tricycle naar een andere haven om daar de boot te pakken naar Cebu Island. Daar pakte we de lokale bus en stapte net iets voor Oslob uit. In Oslob zelf is niets te beleven, maar je kunt daar wel met walvishaaien zwemmen! Super vet toch? Dit moesten we gewoon gaan doen!

De walvishaaien die daar zwemmen worden gevoerd. Dit is ontstaan door de vissers, die vroeger last hadden van de walvishaaien tijdens het vissen, door ze te voeren gingen de walvishaaien naar die voederplek toe en konden de vissers gewoon vissen zonder dat ze last van ze hadden. Maar toen er steeds meer walvishaaien kwamen en zelfs eentje het hele seizoen door daar bleef, wat niet natuurijk is, kwamen er steeds meer en meer toeristen. Wat voor de lokale bevolking heel goed is, maar wat minder goed voor de walvishaaien. Het was een ongeorganiseerde hype. Wat wij hebben gelezen is dat de regering hier een stop op had gezet, het was verboden om met ze zwemmen. Een aantal jaren later heeft de regering hier regels voor gemaakt om het zo diervriendelijk te maken. Er mogen geen gemotoriseerde boten of duikgear worden gebruikt. Toeristen mogen alleen 's ochtends met ze zwemmen, geen zonnebrand gebruiken, geen flitsen op camera's gebruiken en niet langer dan 30 minuten in het water blijven. Met duiken, wat wij gingen doen, was dat 60 minuten. Het aantal wordt bepaald door het aantal walvishaaien die er op dat moment zijn. Je mag de walvishaaien absoluut niet aanraken en er zijn zelfs hele hoge boetes voor. De walvishaaien zitten ook niet opgesloten, ze worden alleen gevoerd en kunnen gewoon staan en gaan waar ze willen. Staan.. ha ha ha. Zwemmen dus. Oftwel de walvishaaien migreren nog steeds, op een na, deze plek is alleen zijtak geworden in hun route.

Als je iets met wilde dieren gaat doen in Azië of waar dan ook ter wereld. Doe altijd onderzoek of het diervriendelijk is. Hoe gaaf het ook is, een dier mag toch nooit lijden om ons plezier?

In het Tanawan, het dorpje waar we zaten, hadden we het Sharky Hostel geboekt. Een super leuk bamboo hutje. Onze eerste dag gingen we eerst naar Sumilon Island en een waterval, de Tumalog Falls. Met een bootje gingen we naar dat eiland toe die maar 15 minuten van de kust lag. We konden hier snorkelen en zonnebaden, even ontspannen. De zon brandde lekker en ik was ontzettend verbrand. Toch had ik mij ingesmeerd met factor 50.
Na Sumilon Island gingen we naar de waterval. Deze keer gingen we niet met een tricycle of taxi, maar met z'n drieën op een motor. Zonder helm! Don't try this at home! Om de een of andere reden vonden Jarno en ik het een goed idee om geen camera mee te nemen. Domste keuze ooit, want de waterval was prachtig. Een van de mooiste die we ooit hebben gezien. Dus de foto is gejat van het internet.

De volgende dag was het tijd voor het duiken met walvishaaien! Hier hadden we zo veel zin in. We gingen duiken via Deep Zone Divers, een duikschool met eerlijke prijzen en goede reviews. Met een divemaster gingen we via het strand het water in. Duik uitrusting gecheckt en gaan. We zwommen nog geen 10 minuten of de divemaster tikte op zijn fles en wees naar boven. Holy guacamoly! Daar zwemt er één en wat was hij groot! Zeker 10 meter. Wat een onbeschrijfelijk gevoel om zo'n machtig dier te zien. De aller grootste haai ter wereld. Ik heb er geen woorden voor. De divemaster tikte op zijn fles en wees naar boven. Er kwam een hele grote walvishaai over ons heen zwemmen. Hij bewoog zijn staart rustig van links naar rechts. Wat een kracht moet die staart wel niet hebben, om zo'n groot dier naar voren te duwen. Er kwam er niet een voor bij zwemmen, maar weer een en weer een. Onze divemaster zei dat hij er in totaal 12 had geteld en dan te beseffen dat er nog naar 1000 in de hele wereld leven. Wat een onbeschrijfelijke ervaring.
Die avond zijn we nog lekker uit eten geweest en hadden we het geluk om nog 2 zeeschildpadden naar boven te zien komen. Lucky us!

Onze volgende stop was Cebu-city. Een drukke, smerige stad. Arm en rijk ligt hier enorm ver uit elkaar en dat is helaas ook goed te zien. Van mensen die op straat slapen of huisjes van afval hebben gemaakt tot luxe villa's met glimmende hekken er omheen. Die kleine huisjes deden echt wel even wat met ons. Ik kan mij gewoon niet voorstellen dat er zo met mensen wordt omgegaan. Echt bizar om te bedenken dat er verder een gigantisch winkelcentrum staat, terwijl ze met dat geld die mensen huizen hadden kunnen geven.. Hoe meer wij zien van de wereld, hoe meer we ons kikkerlandje waarderen. Je hebt misschien niet alles wat je wilt, maar zeker alles wat je nodig hebt.