Inlay Lake

We laten Bagan achter ons. Wat best jammer is want we hadden hier nog wel dagen op de scooter kunnen toeren. Maar we willen nog meer van Myanmar zien en we hebben al zo weinig tijd, dus we boekte een bus naar het Inlay Lake, oftewel Inle Meer. Het is allebei hetzelfde, alleen een sort off andere naam.
De busreis was prachtig. Myanmar is zo ongerept. We kwamen langs geweldig mooie, onaangetaste jungle. Prachtige uitzichten, kleine dorpjes en ga zo nog maar even door.

We hadden in het dorp Nyaung Shwe het Diamond Star Hotel geboekt, waar we na 1 dag weer weggingen in verband met de slechte bedden en muffe kamers. Het rook gewoon naar schimmel. We vonden het Bright Hotel. Een leuk, klein hotel met lief en zorgzaam personeel.
In Nyaung Shwe hadden ze veel goede restaurants zitten, die we eigenlijk allemaal wilde uit proberen. De eerste was Dim Sum Live. Ze hadden hier gegrilde eend en die was zo lekker, dat het water nu weer in mijn mond loopt als ik er aan denk. Die eend deden ze in een soort mini wraps met lenteuitjes, komkommer en een soort teriyaki saus. Je rolde hem op en smullen maar. Krijg je er al zin in?

We huurde een scooter en wilde rond het meer gaan rijden. De scooter bracht ons weer naar prachtige plekken rond om het Inlay Lake. Alleen het regende zo veel, dat we besloten om naar het Red Mountain Estate Vineyards & Winery. Wijnen, wijnen, wijnen! We gingen naar een wijn proeverij. De eigenaar is een Fransman, die de wijnen ook op een Franse manier maakt. De druiven worden hier in Myanmar gekweekt. Het zijn dus lokale wijnen. Voor zo'n 5000 Kyat per persoon (dat is nog geen €3,-) konden we de proeverij doen. Prachtig uitzicht, lekkere wijn en geen regen meer! We maar besloten een fles te bestellen.
Van wijn drinken krijg je honger, dus we gingen naar het Dim Sum Live restaurant om lekker te gaan eten. Hier ontmoette we een Amerikaan genaamd Ryan. Hij had zijn eigen bedrijf, Yangonfoodtour.com, en woonde al 9 jaar in Myanmar. Hij zat 2 tafels verderop en hij zei dat hij te veel had besteld. Als we dat wilde mochten we wel wat van hem mee eten. We nodigde hem uit aan onze tafel en we hebben de hele avond over van alles en nog wat gekletst, heerlijk gegeten en wijn gedronken. Later gingen we naar een bar, waar we uiteindelijk zigzaggend weer uitkwamen. Het was ook zo gezellig. We wisslede nummer uit en spraken af elkaar nog eens te zien in Yangon.

Hoe brak we ook waren, vandaag gingen we op boottocht. Yes, precies wat je wilt als je brak bent. Met deze boottocht gingen we over het Inlay Lake naar allerlei lokale bedrijfjes en marktjes. Zo gingen we naar de lokale zilversmit. Hier lieten ze zien hoe ze het zilver schoonmaakte en hoe ze er sieraden van maakten. Hoewel ze het nog op een erg ouderwetse manier maakte, waren de prijzen wel erg modern. We gingen naar de Longneck Karen Tribe. Bij deze stam waren we al eens in een dorp geweest, maar dan in Thailand. Nu was er geen dorp. Er zaten 2 dames van de stam, daar een beetje zaten te zitten als een toeristische attractie. Ik heb geen foto van ze genomen, vond het respectloos. We lopen door naar een lokale markt, vol met souvenirs en kittens. Allemaal baby katjes, die waren veel leuker dan die souvenirs. Dus terwijl ik die katjes aan het aaien was, werd Jarno lekker lastige gevallen door de marktlui. We kochten uiteindelijk 2 sets chopsticks met een lokale versiering van een vis erop. De volgende stop was een weverij, waar ze van een lokale plant een soort linnen konden maken. Er zaten allemaal oudere dames, op ouderwetse weef apparaten. Ze deden alles nog met de hand. Van de takken breken, he linnen er uit halen, weven, kleuren, opklossen en uiteindelijk de kleding die ze er mee maakte. De kleuren haalde ze uit de natuur. Echt zo bijzonder om te zien en wat heb ik een respect voor die dames. Later gingen we nog naar een pagode en een monastery, wat op de gouden Buddha beelde niet veel aan was. Na een leuke tour gingen we terug naar Nyaung Shwe. We relaxte nog een paar dagen en boekte een nacht bus terug naar Yangon. Die overigens de aller ergste busrit ooit was. Er zat een vrouw de hele reis achte ons te kosten en we werden om de zoveel uur wakker gemaakt omdat we de bus uit moesten.

In Yangon zaten we weer in het Backpackers Hostel. We hadden de kunst straten van Yangon nog niet gezien. Dat zijn smalle steegjes die zijn opgevrolijkt met allemaal muurschilderingen. Super gaaf!
We hadden met Ryan en zijn vrouw, Mary, afgesproken. We gingen bij meerdere restaurants eten en deden een bierproeverij van Burmese bieren. Het was een erg gezellige avond vol goede gesprekken en lekker eten en drinken. Onze laatste dag spraken we weer met Ryan en Mary. We laten lunch en gingen daarna naar It chapter two in de bioscoop. Na de film brachten ze ons weg naar het vliegveld, waar we afscheid namen.

Myanmar is ons allerlaatste land in Zuid Oost-Azië. We hebben alle landen, op Oost-Timor na, gehad. Dus we hebben besloten om in kleine stapjes richting Europa te gaan. Maar waar we precies heen gaan??