Kandy

De stad van snoep. Nee grapje, maar het klink we zo. Het is de 2e grote stad van Sri Lanka en ligt ongeveer in het midden van het eiland. We kwamen rond een uur of 7 aan op het treinstation in Kandy. Hier probeerde we een tuktuk te vinden die ons voor een eerlijke prijs naar ons hostel wilde brengen. Wat nog best een opgave kan zijn. Elke tuktuk bestuurder vroeg ons de hoogste prijs. Want ja, we blijven toeristen en sommige locals zien ons als wandelende dollartekens. Uiteindelijk nog steeds te veel betaald, maar we werden netjes bij het Funk Bunks Hostel afgezet. Een leuk hostel, met een relaxte sfeer en leuk personeel. We ontmoette hier 2 Duitse meiden, Eva en Dorote. Ook zij hadden de plannen om vanuit Kandy met de trein naar Ella te gaan, dus het leek ons een goed idee om met z'n vieren kaartjes te gaan scoren. De volgende ochtend spraken we optijd af voor het ontbijt en gingen naar het treinstation. Daar kwamen we er achter dat alle kaartjes voor de aankomende dagen waren uitverkocht. Er waren 2 opties, of we wachtte die 5 dagen om kaartjes te krijgen, of we moesten extra vroeg naar het treinstation om op de trein te springen en te hopen dat e rnog een plekje was. Daar moesten we nog even over nadenken. We besloten maar een rondje te gaan lopen in Kandy. Al snel werden we aangesproken door een lokale man. Hij had een tuktuk en bood ons een tour aan door de stad. Na wat onderhandelen hadden we een goede prijs. Met z'n vieren lekker proppen in de tuktuk de hele dag. Dat wordt leuk!! Onze eerste stop was een kruidentuin. Hier kweekte ze allerlei kruiden en daar maakte ze medicijnen van. Voor ieder kwaaltje hadden ze wel wat. Daarna gingen we naar de theefabriek. Sri Lanka staat bekend om de witte thee en de Ceylon thee. Die laatste kennen we allemaal wel, maar de witte thee is zeldzaam en de smaakt schijnt uniek te zijn. We kregen een tour door de fabriek en onze gids vertelde ons hoe het hele proces werkte. Aan het einde kregen we een thee proeverij en mochten we alle soorten thee proeven die hier in fabriek verwerkt werden. Zelfs de witte thee, die overigens erg lekker was. Ze hadden ook een winkel waar de thee kon kopen en natuurlijk wilde we de witte thee hebben, maar de was ontzettend duur. 7000 rupees per stuk, dat is ongeveer 35 euro. Jarno kreeg het echter weer voor elkaar dat we 2 pakjes kregen voor 6000 rupees. Hoe hij doet? Geen idee, maar hij krijgt het wel mooi voor elkaar. Na de theefabriek gingen we door naar de theeplantages, waar een dame ons voor deed hoe we het moeten doen. Eva, Dorote en ik kregen allemaal een Jasmijn bloempje in ons haar en plukken maar. Gelijk nadat ze klaar was met vertellen, begon de dame over het feit dat ze zo arm was en of we haar geld wilde geven voor de tour. Dus uit de goedheid van ons hart gaven we haar een tip. Na die theetour gingen we naar een kledingmakerij en een winkel waar ze prachtige dingen van hout verkochten. Ontzettend mooi, ontzettend duur. Dus doe maar niet. We hadden al een hoop winkels en allerlei andere toeristische dingen gezien, maar nu wilde we naar de Sacred Tooth Temple. Onderweg maakte we een korte stop bij het uitzicht punt, zodat we de hele stad konden zien. Om half 7 begon er een ceremonie in de tempel, maar we kwamen al wat eerder zodat we voor de drukte de tempel rustig konden bekijken. Ook bij deze tempel moest je aan bepaalde kleding voorschriften voldoen om naar binnen te mogen. 3x raden wie niet de juiste kleding aan had: Jarno. Gelukkig had Eva een bloemetjes sjaal mee, dus Jarno kon deze mooi als een echte mannenrok dragen. De tempel was prachtig. Zodra je binnen kwam zag je mooie schilderingen in felle kleuren, figuren in de stenen pilaren en de de vloer en ze hadden ontzettend veel olifanten slagtanden. Ze stonden daar als een soort kunst. De heilige tand zelf konden we niet zien. Die lag ergens verborgen. Er waren ook 2 museums waar we even gauw door heen liepen. Er lagen vooral sieraden en gebruiksvoorwerpen. Ook mochten we weer genieten van de prachtige ivoren slagtanden waar de muren mee versierd waren. Het was heel mooi, maar als je denkt aan de olifanten is het vreselijk. Het was bijna half 7, we gingen naar boven en moesten in een rij staan. Ondertussen kwamen er allemaal lokale mensen, met bloemen in hun handen. Ze droegen witte kleding en zagen er mooi opgedoft uit. In die rij waar we stonden, kregen we van een stel dames de offer bloemen. Die mochten we aan de heilige gouden pagode offeren. We sloten onze handen, plaatsten ze op ons voorhoofd, zette onze voeten onder onze schouders en maakte een diepe buiging. Wat een prachtige ervaring! Onze laatste dag in Kandy deden we rustig aan, maar echt rustig. We bestelde eten vanuit ons bed en keken films. De dag daarna was het tijd voor de mooiste treinreis van onze reis! Dat lees je in het volgende verslag.