Sulawesi, Amurang

Vanuit het Janji Laut Resort bracht Mr Simon ons naar Amurang. Waar we weer voor 4 nachten een resort, Sendowan Baru, hadden geboekt. Het resort lag net een paar kilometer voor Amurang. De eigenaren van dit resort waren Nederlanders en omdat de achternicht, Marjolein, van Gert Jo dit resort had geboekt, hadden wij deze ook maar geboekt. Het was een leuk resort wat iets verouderd was, maar het had enorme kamers en een zwembad. Het lag aan een kleine weg waar allemaal kleine restaurantjes aan zaten. Nadat we waren aangekomen besloten we eerst maar eens evem lekker te gaan lunchen bij ons resort en daarna te relaxen.
Na het avondeten wilde we graag wat drinken, iets met alcohol erin, maar nergens konden we iets kopen. In de supermarkten kon je niets krijgen, maar ook in de restaurants was het lastig te krijgen en als je het dan kreeg was het warm. Dus we besloten naar een Karaoke bar te gaan. We liepen naar een grote, drukke weg die een paar 100 meter bij ons resort vandaag zat. Hier reden allemaal blauwe busjes die taxi's bleken te zijn. Je kon er voor 4000 Indonesische Rupiah per persoon er overal mee naar toe, dat is zo'n € 0,25 per persoon. We hielden een busje aan, stapte in, reden naar de bar en stapte uit. Op een paar honden, een paar mannen en een paar schaars geklede dames na, was de bar leeg. We bestelde een Bintang biertje en gingen zitten. De dames die er liepen, hadden stuk voor stuk uitdagende kleding aan en er hier toch wel een aparte sfeer. De bar had een speciale VIP room en die kamer wilde Jarno en ik wel zien. De sfeer werd nog aparter. De man aan wie we vroegen of we in die kamer mochten kijken, liep ineens weg en kwam terug met een schaars geklede dame die ons de kamer zou laten zien. De kamer was niets bijzonders, er stond een bank met een tafeltje en een oude tv. Dus we gingen maar weer bij Geralda en Gert Jo zitten. Ondertussen leken er steeds meer dames bij te komen en we hadden het over deze "karaoke" bar. Want volgens ons was dit niet een gewone karaoke bar, maar een hoerenkeet. We dronken ons biertje maar op en gingen terug naar het resort.

Onze eerste ochtend werden rond half 8 letterlijk uit ons bed getrommeld. Er kwam een fanfare langs van de politie. Geralda en Gert Jo gingen hun bed uit om te gaan kijken. Ze liepen allemaal in een rij in mooie fel gekleurde pakjes. Iedereen zwaaide naar ze zwaaide naar ze, terwijl Gert Jo daar gewoon in z'n onderbroek stond. Goedemorgen!
Na het ontbijt besloten we om naar de markt in Amurang te gaan. We pakte weer zo'n blauw busje en na ongeveer 20 minuten kwamen we aan bij de markt. Het was echt een kleine lokale markt waar ze groente, fruit, vis en vlees verkochten. Alle locals vonden ons zo leuk. Ze maakte steeds foto's van ons, zwaaide en zeiden van alles. Na een tijdje stonden we zo wat met de hele markt selfies te maken, bijna iedereen wilde met ons op de foto. In deze streek zagen ze natuurlijk nooit toeristen en zeker niet een blondine met een lange man met een baard. Na een hoop foto's op de markt waren we het zat en wilde we ergens wat gaan drinken. We liepen een stukje door Amurang, over een brug en naast de brug zat een klein café waar we wat dronken. De mensen van het café vonden het geweldig en bleven maar foto's van en met ons maken. Tijdens ons drankje kwam er een besef dat we over een brug waren gekomen. Misschien was dit de brug die Abram Breevoort had helpen bouwen? We pakte gauw de foto's erbij en het leek er wel op. Maar toch ook weer niet, want op de foto uit 2017 van Marjolein stonden 2 bruggen en dit was er maar 1. Terwijl de rest even bleef zitten, liep ik met mijn camera naar het water en maakte foto's. Nadat ik de foto's liet zien, zagen we duidelijk dat dit wel de brug was, maar de 2e brug die je bij Marjolein op de foto zag, was inmiddels afgebroken.
De brug die er nu staat is de 4e brug. De eerste brug werd rond 1900 over de Sungai Pamurapa rivier (Ranoyapo, de Rivier van de Goden) gebouwd door de Nederlandse Waterstaat, dus door Abram Breevoort. Deze brug werd door de Australiërs in 1944 gebombardeerd om de Jappen tegen te houden. Van de 1e brug zag je alleen de fundering nog in het water staan. De 2e was waarschijnlijk een noodbrug, deze werd gebouwd door het leger maar door het passeren van te zwaar beladen voertuigen stortte deze in 1975 in. Vervolgens werd er een 3e brug gebouwd door KOREA en deze zakte in elkaar door een heftige overstroming in januari 2001. Dit is waarschijnlijk de brug die nog bij Marjolein op de foto stond. Daarna werd de 4e brug gebouwd en die wordt tot op heden gebruikt.
Toen wij hier achter kwamen, liepen we gauw naar de brug toe om foto's te maken en er even bij stil te staan dat we toch maar even per ongeluk de brug vonden. De locals van het café waren erg geïnteresseerd, hielpen ons met informatie zoeken en stuurden ons nog wat foto's op. De man, Lorra Runturambi, van het cafe heeft later de geschiedenis over de bruggen en wat daarmee gebeurd is, naar ons toegestuurd. Dus eigenlijk alles wat ik zojuist schreef, heeft hij uitgezocht. Wat was dit gaaf om er eigenlijk zo tegenaan te lopen, of beter gezegd: er overheen te lopen. De rest van de dag hebben we lekker gerelaxed bij ons resort en 's avonds deden we een biertje bij een café om de hoek. Ja, we hebben er een gevonden die bier verkocht.

Jarno en ik besloten de laatste dagen lekker te relaxen en Gert Jo en Geralda zijn nog 1 keer naar de markt geweest. De rest van de dagen hebben we heerlijk gerelaxed terwijl we ondertussen de vliegtickets boekte naar onze volgende stop: Bali!