Bali, Lovina

Doei Sulawesi, je was prachtig. Hallo Bali! Vanaf Sulawesi vlogen we met z'n vieren naar Denpasar op Bali. De vlucht ging makkelijk en deze keer hadden we geen powerbanks verstop in onze backpacks. Op het vliegveld werden we door een chauffeur van onze accomodatie, Lovina Beachhouse Villas, opgehaald. We moesten ongeveer 3 a 4 uur rijden, maar de route er naartoe was prachtig. Eerst reden we door de drukte van de stad en daarna door de bergen die bedekt waren met jungle. Langs de weg zaten apen, die in vergelijking met onze andere ervaringen, redelijk mak waren. Voor Geralda en Gert Jo was het de eerste keer dat ze in Azië apen zagen. We stopte even en maakte wat foto's van ze.
Na een lange rit kwamen we aan bij ons huisje, wat was dit een prachtige plek. We hadden een eigen zwembad, een ruime woonkamer  met keuken, een heerlijke tuin en als kers op de taart, een hekje naar het strand. We konden letterlijk zo het strand oplopen vanuit onze tuin.  Heerlijk! De eerste paar dagen deden we dan ook veel meer dan genieten van deze plek, lekker uit eten gaan en natuurlijk lekker vakantie vieren.
Op een van deze keren gingen we bij Bintang Bali Sport Bar eten. Een leuke tent op de hoek van een plein. Tijdens het eten zagen we een oud vrouwtje van rond de 85 de straat vegen. Ze had haar shirt binnenstebuiten aan en droeg een koperen ring, met daarom heen allemaal goedkope, kleurrijke armbandjes. Ik kocht een van die armbandjes van haar en we gaven haar iets meer geld van ze vroeg. Ze probeerde de ring, die ze los had gemaakt om de armbandjes er af te halen, weer aan elkaar te maken. Alleen dat lukte niet omdat ze slecht zag. Gert Jo gaf haar zijn lees bril, als kado. Ze kon het niet geloven dat ze die bril kreeg. Ze zette hem op en ze werd ontzettend emotioneel door wat ze zag en natuurlijk Gert Jo zijn gebaar. Ze gaf hem een schelp, waar ze mee rond liep en gaf ons allemaal een armbandje. Een klein gebaar, kan iemand anders zijn of haar leven enorm veranderen.

Geralda en Gert Jo gingen een dagje met een chauffeur naar Singaraja. Waar ze van alles gingen bekijken. Singaraja is van oorsprong een vissersdorp waar van alles te zien is. Er staat een brug die vernoemd is naar Koningin Emma, er zijn markten en tempels. De chauffeur had een kleine route voor ze uitgestippeld zodat ze wat dingen konden bekijken. Ze gingen naar een Chinese tempel en twee Hindoestaanse tempels. Bij een van die Hindoestaanse tempels kregen ze een tour van een oudere man met maar één tand. Hij was razend enthousiast en vertelde ze van alles over de tempel. Ook liet hij allerlei meditatie posities zien. Daarna zijn ze nog naar de Emmabrug geweest en naar een markt.

De volgende dag gingen we dolfijnen spotten. Echt een droom van mij. Via James, een tourguide, boekte we een trip. We werden vlak voor ons huisje door een klein, traditioneel bootje opgehaald. De zee was rustig en na ongeveer een half uurtje varen zagen we de dolfijnen in de verte springen. Het waren Langsnuitdolfijnen, oftewel spinner dolfijnen. Die bijnaam hebben ze gekregen omdat ze graag springen en ook wij werden niet teleurgesteld. Terwijl het grootste deel rustig zwom, zaten er een paar bij die hoge sprongen maakte of met hun staart hard op het water sloegen. Het was zo gaaf en het waren zoveel dolfijnen. Zeker een stuk of 30, misschien wel 40. Onze kapitein hield een goede, gepaste afstand en joeg de dolfijnen niet op. Helaas deden sommige boten dit wel. Je zag gelijk het gedrag van de dolfijnen veranderen. Ze sprongen niet meer en doken onderwater. Zodra de boten stopte, zag je gelijk dat ze weer gingen springen. Ze maakte opnieuw salto's en spins. Ze hebben niet voor niets de bijnaam: spinner dolfijnen. Wat een prachtige ervaring.

Geralda had een leuk dorp gevonden, Munduk. Een klein dorp in de bergen van Bali en de omgeving moest er prachtig zijn. Dus we huurde 2 scooters en gingen er naar toe. We reden over smalle wegen, die ontzettend stijl naar boven en ook weer naar beneden gingen. Langs kleine dorpen, rijst velden en mooie uitzichten. Langs de wegen lagen allemaal plastic zeilen, met daarop iets te drogen. Het rook heel sterk, maar konden het in eerste instantie niet plaatsten. We stopte bij een van deze zeilen om uit te zoeken wat het was. Het was kruidnagel. Overal in deze streek stonden kruidnagel bomen en eigenlijk zijn kruidnagels gewoon bloemknoppen. In Munduk was niet veel te beleven, de straaten waren vrij rustig en op een paar winkeltjes naast de straat was het stil. We vonden een leuk restaurant, met een prachtig uitzicht, om te gaan lunchen. Na de lunch stapte we weer op de scooter en gingen we op weg naar de Red Coral Waterfall en de Golden Valley Waterfall. Het was maar een klein stukje rijden. We kwamen aan bij een smal pad naar beneden, die Jarno en Gert Jo met de scooter namen. We gingen als eerste naar de Red Coral Waterfall, die echt heel mooi was. Het water klettede via de rots wand naar beneden. Aan de zijkanten waren de rotsen bedekt met tropische planten, die door de donkere rotsen nog groener leken. Perfecte plek voor wat foto's! Na de kleine fotoshoot dronken we een kopje Kopi Luwak. Oftewel kattenpoep koffie. De bonen worden gegeten door Civet katten, vervolgens uitgepoept, schoongemaakt en gebrand. Hier wordt de koffie van gemaakt. Vroeger was deze koffie extreem duur en zeldzaam. Tegenwoordig is het makkelijker om een zakje bonen te kopen door de industrie die er om heen groeit. Maar ondanks dat, is de koffie wel erg lekker. Daarna gingen we naar de Golden Valley Waterfall, die net zo adembenemend was als de Red Coral Waterfall. Na de watervallen reden we langs het Tamblingan Lake om vervolgens terug te rijden naar ons huisje.
Op de terug weg naar ons huisje, reden we stijl naar beneden. Jarno en ik reden voorop. Ineens hoorde we een toeter van een scooter. We hoopte dat het niet Gerto Jo en Geralda waren, dus besloten even te wachten. Ze kwamen maar niet de bocht om. Dus Jarno reed gauw naar boven. Ze stonden op een redelijk vlak stuk naast de weg en in paniek. De rem van de scooter was oververhit geraakt en deed het ineens niet meer, vlak voor heen heel stijl stuk. We moesten even wachten tot dat de remmen waren afgekoeld en daarna konden we rustig doorrijden. Dat was schrikken!

Na weer een dag of 2 te hebben gerelaxed gingen we weer met de chauffeur op pad. Deze keer gingen we naar een boeddhistische tempel. Voordat we naar binnen gingen moesten er ons natuurlijk bedekken met een lange omslag doek. De tempel was vrij modern en erg kleurrijk. Overal waren verschillende beelden van Buddha. Er waren veel bomen en bloemen.
Na de tempel gingen we weer een Kopi Luwak drinken bij een leuk tentje. Ze hadden allemaal soorten kruiden in de tuin staan die we stuk voor stuk kregen uitgelegd. Daarna kregen we 16 soort thee en koffie die we konden proeven. Allemaal met bijzondere en lokale smaken. Zo hadden we bijvoorbeeld kokoskoffie en gember citroen thee.
We wilde ook nog naar de Aling Aling Waterfall. Bij deze watervallen kon je ook glijden, springen en zwemmen. We kregen een gids mee die met ons naar beneden liep. Daarna konden we ons omkleden en maakte we ons klaar voor de eerste sprong. Die was ongeveer 5 meter. Niet heel hoog, maar voor mij hoog genoeg. Ik dacht niet denken en gewoon springen. Daarna kwamen Jarno en Gert Jo erachter aan. Het water was heerlijk koel, maar toch wel even schrikken als je van die warmte ineens in die kou springt. Met onze guide klommen we via een andere kant naar boven tot aan de bovenkant van de waterval. Daar moesten we om de beurt in het water gaan liggen en konden we zo via de waterval naar beneden glijden. Zo gaaf! Iets verder met de stroom mee waren nog 2 sprongen. Een van 10 m en een van 15. Terwijl Gert Jo en ik afhaakte, sprong Jarno hier wel vanaf en deze keer zonder gebroken benen! Hij durft echt alles. Die avond hebben op het strand bij ons huisje heerlijk genoten van een wijntje en de prachtige zonsondergang.

We bleven nog een paar dagen lekker bij het huisje, toen de laatste dag van Gert Jo en Geralda aanbrak. Zij gingen na 3 weken naar huis. Het was zo jammer dat ze weggingen, want we hadden het zo gezellig. Maar ook dat hoort bij reizen, gedag zeggen. De chauffeur kwam ze rond 2 uur ophalen, we gaven ze een hele dikke knuffel, bedankte ze voor alles en zwaaide ze uit.

Jarno en ik bleven nog 1 nacht in het huisje, die ineens wel heel stil was. Daarna gingen we 1 huisje naar achteren. Deze lag dus niet aan het strand maar had een afgesloten tuin. Hier zouden wij ons wel vermaken.

We besloten te gaan duiken. We boekte bij James een duik trip. Het was voor mij de eerste keer duiken en voor Jarno de eerste keer in zee. Hij heeft zijn Open Water Advance dus hij heeft al behoorlijk wat ervaring. We moesten een uur rijden naar de westkant van Bali. Hier gingen we met een boot naar Menjangan Island, waar we gingen duiken. Jarno kreeg z'n materiaal aan en mocht gaan. Ik kreeg nog wat tekens uitgelegd, want ja, onderwater kun je niet praten. Het materiaal kreeg ik uitgelegd en ook ik mocht gaan. Na een paar korte oefeningen gingen we zwemmen. We zagen diepe afgronden, ontzettend veel koraal, barracudas en een zeeschildpad. Het was zo gaaf en het ging mij nog best goed af. Jarno zat op het diepste punt op 26 meter en ik op 18. Maar eigelijk mocht ik niet zo diep, ik wilde het gewoon proberen. We waren zo enthousiast en het was zo gaaf. We gaan zeker nog vaker duiken.

Onze laatste dag genoten we lekker van de rust van ons huisje en konden we rustig plannen waar we naar toe wilde gaan. We waren er al snel over uit dat we naar Ubud gingen. We blijven dus nog even op Bali!